Dag 97 en 98

De route ging van O Cebreiro - Triacastela 21 km en van Triacastela - Sarria 19 km
Totaal 2650 km
Het weer vrijdag half bewolkt en wind 16 gr. zaterdag half bewolkt 16 gr.
Het weer ziet er vandaag vrijdag wat dreigend uit.
Het begin is wat stug mijn lichaam moet s'morgens nog wat op gang komen. Wandel over nog 2 bergruggen die wel wat lager zijn dan van waar ik vandaag begonnen ben. Het zijn met de pittige wind behoorlijke trekgaten. Hoor de wind langs de hoogspannings kabels in de lucht gieren.
Deze Noord West hoek van Spanje word ook wel Galicië genoemd.
In vroeger dagen waren de pelgrims op weg naar Santiago de Compostella niet veilig als ze op pad waren. Ze waren in het open veld en vreemde omgeving een gemakkelijke prooi voor oa dieven en ander gespuis. In deze tijd zou je denken is dat niet meer zo. Maar vanmorgen werd ik door 2 vinding rijke meisjes in de plaats Hospital aangesproken of ik wilde intekenen op een lijst en tevens het ingetekende bedrag wilde geven. Op de lijst stond waarvoor de gift is bestemd in het kort omschreven. Het geld zou ten goede komen aan invalide kinderen. Zelf speelde de meisjes of ze niet konden praten. En in het daaropvolgende dorp staat een huisvrouwtje met onder een doek een bord met pannenkoeken. Ze bied ze mij aan ik geef aan geen trek te hebben en loop door. Zit ik later even een bakkie te doen en lees nog wat in mijn route boek, wat denk je staat het verhaal van dat pannenkoeken vrouwtje met waarschuwing omschreven. Neem geen pannenkoek want achteraf vraagt ze een exorbitante hoog bedrag voor de onschuldige pannenkoek.
Zo tegen enen kom ik bij de gemeentelijke herberg in Triacastela aan na een mooie wandeling. Met in het laatste stuk een afdaling over de oude weg dus een moeilijk begaanbaar pad maar dat hoort ook zo te zijn. Als ik mijn wandelschoenen verzorgd heb en ingesmeerd met Wax ik verwacht wat regen, ben ik klaar om Triacastela in te gaan en wat rond te kijken en een terrasje te pakken. Dan begint het nog harder te waaien en ook gaat het regenen. Dus posteer ik mijn gauw in een café. Rond etenstijd wordt het droog en maak als nog even een rondje ik ben dan niet de enigste die dat doet.
Op zaterdagochtend doe ik rustig aan ben dan ook een van de laatste pelgrims die het pand verlaat. De dagetappe is voor mij kort ik ga naar Sarria. Het is nu meer van belangrijke plaats naar belangrijke plaats. Onderweg raak ik aan de praat met Eline uit Vancouver Canada een vrouw van Nederlandse ouders en getrouwd met een Nederlander. Ben 2 jaar geleden zelf in Vancouver geweest dus dat is een mooi raakvlak. Ook komt het hoe en waarom de Camino aanbod. Even later kom ik een pelgrim tegen de eerste voor mij in Spanje die net als ik uit Nederland is vertrokken namelijk 17 maart. Het is Els uit Budel, ik heb wat met haar opgelopen maar ze heeft er wel de vaart in. We wisselen wat gegevens uit en gaan ieder weer op zijn eigen tempo verder. Wandel op paden van meer dan 1000 jaar oud prachtig die keien, daar ging vroeger paard en wagen over. Ze liggen diep in het landschap ingesleten. Ben op een mooie tijd in Sarria waar ik een herberg kies net voor een oude brug naar de oude stad over de rivier de Sarria. Het is een herberg die 3 dagen nieuw open is en ik ben de 11 e pelgrim die er overnacht. Ziet er puik uit heel netjes. Het ziet er nu naar uit dat ik vandaag de enigste ben op de 45 bedden. De Rue Mayor de straat waar naar mijn inschatting z'n 20 oudere herbergen liggen is aan de andere kant. Later even wat eten in een restaurant komt Jair uit Brazilië bij mijn zitten, ik kom hem als maar tegen eerst is de taal een probleem maar dan blijkt hij Duitse ouders te hebben dus het gesprek gaat in het Duits. Hij wil mij interviewen voor een krant in Brazilië omdat hij mijn wandel verhaal inmiddels redelijk kent. Dus weer een ervaring rijker. Hij zal de krant naar mij opsturen als bewijs. En natuurlijk gaat het ook over de het komende WK voetbal. Ook met de vele Duitsers gaat het soms hard tegen hard.

Gr Leo